De eerste paar dagen

Ik heb een echte bald eagle gezien! Zo, dat is er uit.. ;-) Maar het is echt waar.. De plek kan niet vreemder.. Aan de kop van de startbaan van 1 van de twee fabrieksvliegvelden van Boeing in Seattle werden we door een honden-uitlatende local geattendeerd op Eddie the Eagle.. En krek dat het niet waar is.. Een wit koppetje stak boven het gras uit. En weldra waren er ook een paar kraaien van de partij die brutaal het beest het leven zuur aan het maken was. Ik dacht dat bald eagles (symbool van amerika enzo) zich niets aantrok van een stel vogelhooligans maar het beest liet zich toch van zijn stuk brengen en vloog weldra met mooie sierlijke slagen weg van het water. 1-0 voor de kraaien en 1-0 voor mij, want de eerste bald eagle was binnen.. Niet het primaire doel van mijn reis, daar ik meer iets heb met die andere Eagle van aluminium en titanium, maar da's een detail. Om een echte zeearend te zien is toch wel gaaf..

Awel, de eerste paar dagen zitten erop. De eerste keer op reis met kleine Nora. Spannend natuurlijk. Zal ze de hele reis al jankend, pijn aan haar oren hebbend en dreinend het leven van 200 andere medereizigers in een alumiunumbuis die op 10 kilometer hoogte en bij -50 Celcius buitentemperatuur zuur maken of ondergaat ze het reizen in een overmaatse Cessna zoals een ieder ander? Dat wil zeggen: filmpjes kijkend en het vlietguigvoer wegknagend en welllicht wegdommelend op de monotone kadans van twee lucht-kerosine mixers.. Gelukkig het laatste.. Ze had eigenlijk best wel schik zo in haar stoeltje en we hadden gelukkig genoeg Dora filmpjes op de iPad gezet zodat ze de tijd wel doorkwam. Pas anderhalf uur voor de landing in Seattle viel ze in slaap en zelfs de poging tot gecontroleerd neerstorten van de piloot doorstond ze al snurkend. Kortom: geen vuiltje aan de lucht! Voor de rest is zo'n vliegreis samen te vatten in: "Hoe vaker je het doet, hoe saaier het wordt"

Checklist:

- Knieen in je nek in de stoel: check!
- WC's altijd bezet: check!
- vliegtuig"eten" vet en alleen met zout en peper nog enigszins op smaak: check!

Positief was overigens de uitgebreide keuze van de filmpjes en dingetjes in het inflight entertainment system van Delta airlines. Erg uitgebreid en voldoende keuze om 10 uur door te komen.

Na de landing op Seattle werden we netjes door schoonzus ende man opgewacht waarna we naar hun huis in Olympia gereden. De dagen erna hebben we relaxed ons ritme aangepast. Alhoewel zo'n omschakeling van 9 uur vroeger op zich nog wel meevalt, merkte ik toch dat 's avonds iets vroeger dan normaal de luiken dicht vielen. Woensdag met Nora naar een kinder-doe-museum geweest en gisteren ben ik met Anthony op pad geweest naar een veiling (zijn werk is de in- en verkoop van allerlei vintage spullenboel vanaf veilingen en estate-sales (faillisimenten e.d.) ) en daarna hebben we rond Seattle wat Boeing gerelateerde dingetjes bezocht, Ik bedoel, ik ben niet zo van de militaire luchtvaart, maar toch gaaf om eens een fabriek van die schaalgrootte te zien. En bleek toch het museum op de donderdagavond gratisch ende voor niets open te zijn, dus daar zijn we doorheen gelopen. Leuk museum! Nog leuker toen bleek dat er naast het parkeerterrein een aantal militaire toestellen klaar stonden voor levering aan hun klanten. Het spottershart begon sneller te kloppen! Vooral toen bleek dat er drie Indiase kisten (omgebouwde Boeing 737's) stonden en nog wat Amerikaans spul. Leuk!

Vandaag de camper opgehaald en de reis langs de juweeltjes van de staten Washington en Oregon gestart. Gaaf om Mount Rainier vanaf de snelweg al te zien als je van Seattle naar het zuiden rijdt. Nu zitten we aan de voet van Mount Helens wat een actieve vulkaan is. Natuur is prachtig en zo ook de sterrenhemel, die vanwege de schonere lucht en geen lichtvervuiling net wat mooier is dan in NL.